故事是 講 出來的 不是 念 出來的.

هیچ وقت از یادم نمی ری مگه مرده باشم. نازنینم کاش بودی و می دیدی که بدون تو روزگار به تابلوی سرنوشت من. کاش میدیدی که هر نفسم بوی تو را میدهد. میدانستی که بدون تو چقدر دردناک است آن هنگام که هر روز صبح چشمانم. به این دنیای پر از ابهام و تیره و تار گشوده میشود و محکوم هستم روزی دیگر. را نیز بدون تو سپری کنم. کاش میدیدی که هر روز از دیروز به تو محتاجترم. نازنینم هستی من بی تو سرشار از نیستی است.